2013-2015 Spuren der Bedeutung / Traces de Sens / Sporen van betekenis
Dit project is gebaseerd op een werk dat ook in de tentoonstelling in Sigean hing: L’humain laisse une trace de sens. Ik vroeg mijn drie kinderen om op een vel papier ergens heen te lopen en op een ander vel papier terug te lopen. Ik vroeg hen daarbij, zich voor te stellen hoe ze ergens naartoe liepen en hoe ze terugkwamen. Wat mij opviel: elk paar sporen van elk kind was anders.
Ik doe dit nu met kinderen van verschillende leeftijden en nationaliteiten. Ik leg twee vellen neer, naast elkaar. Ik vertel in heel simpele woorden dat een voetstap net zoiets is als een vingerafdruk, heel persoonlijk. Ik vraag aan het kind: stel je voor dat je ergens naartoe gaat, waar ga je naar toe op reis? waar zou je het liefst naar toe willen? en hoe ga je daar naartoe?
Als ze klein zijn, gaan ze naar oma of opa, waar die ook zijn. Ze nemen een fles water mee of een knuffel. Terug lopen ze weer naar huis, naar moeder en vader.
Als ze wat ouder zijn, vertel ik over mensen die weg moeten vluchten uit hun land, en ik vraag: hoe loop je als je helemaal niets meer hebt? hoe loop je, als je vluchteling bent? En hoe vind je het als je weer terug mag naar je land? Zo wordt elke voetstap bewust als een spoor achtergelaten op die twee witte vellen papier.
Wat je uiteindelijk te zien krijgt, is het karakter van het kind: open of gesloten, snel of langzaam, zelfverzekerd of gevoelig, springend of aarzelend, dansend of droevig. Je ziet niet zomaar afdrukken, je ziet wie dat kind is, de identiteit van dat kind. Dát kind wil veroveren, dat andere kind wil bescheiden zijn. Ik vind het verbazingwekkend en het is voor mij een ontdekking dat karakter en identiteit zo zichtbaar kunnen worden.