2011 Landschappen (Zonder angst) (Diepenheim)
Ik vind natuur moeilijk: de natuur is van zichzelf zo overweldigend en duizenden kunstenaars hebben voor mij al geprobeerd die natuur te evenaren, geprobeerd onderdeel ervan te zijn. Daar moet je als kunstenaar aan voorbij zien te komen.
In Diepenheim heb ik voor de eerste keer mijn kleine landschappelijke tekeningen getoond. Ik vond ze altijd te mooi. Maar het coulissen-landschap rondom Diepenheim is ook bijna te mooi en als hommage aan die schoonheid wilde ik deze tekeningen wel laten zien.
In mijn uitbeeldende tekeningen wil ik niet iets aan het landschap opleggen, maar ik wil wel laten zien dat ik het licht in de landschappen van Ruysdael, Rembrandt en Mondriaan ken – die manier van tekenen, met die luchten en een dorpje aan de horizon.
Als ik teken ben ik mij bewust van het ritme en de abstractie die nodig is om licht te tekenen. Wat je tekent moet dansen, het papier moet dansen, vibreren.
Weissenbruch heeft ook van die prachtige vibraties…. Net als bij het menselijk lichaam moet je ook de anatomie van het landschap kennen. Ik teken alles wat ik zie en dan veeg ik er overheen en bind ik alles in de schaduw. Alle vormen zijn immers ook in hun schaduw aanwezig.